Sergio II | |||
---|---|---|---|
xineru 844 (Gregorianu) - 24 xineru 847 (Gregorianu) ← Gregorio IV - León IV (es) → | |||
Vida | |||
Nacimientu | Roma, circa 790[1] | ||
Residencia | Roma | ||
Muerte | Roma, 27 de xineru de 847[2] (56/57 años) | ||
Sepultura | basílica de San Pedru | ||
Causa de la muerte | enfermedá | ||
Oficiu | sacerdote católicu | ||
Llugares de trabayu | Roma y Estaos Pontificios | ||
Creencies | |||
Relixón | Ilesia Católica[3] | ||
Sergio II. (* Roma, (¿?) – 27 de xineru de 847). Papa nᵘ 102 de la Ilesia católica de 844 a 847.
Perteneciente a una familia de l'aristocracia romana, el cardenal presbíteru de la ilesia de los santos Martín y Montés, foi escoyíu papa col sofitu de la nobleza ente que por aclamación popular yera tamién escoyíu'l archidiácono Juan que va pasar a la hestoria como un nuevu antipapa. La facción que sofitaba a Juan foi ganada y l'antipapa condergáu a muerte, pena que sería conmutada por Sergio y sustituyida pola d'exiliu.
Por cuenta de esti conflictu, Sergio ye darréu consagráu ensin respetar la norma establecida na Constitución Romana aprobada, en 824, por Lotario I y el papa Eugenio II y qu'establecía que nengún papa sería consagráu hasta que la so eleición fuera aprobada pol emperador d'Occidente.
En respuesta Lotario unvia a Roma al so fíu Lluis II el Mozu, apocayá nomáu rei d'Italia, a la cabeza d'un exércitu coles mires de castigar la violación de la norma constitucional. Pa solucionar faltar, el papa corona a Luis como rei de Lombardía anque refugó emprestar el xuramentu de fidelidá al emperador alegando que'l mesmu namái podía faese en presencia de Lotario.
Mientres el so pontificáu, en 846, los sarracenos desembarcaron en Ostia y dirixiéndose a Roma escalaron les Basíliques de San Pedro y San Pablo qu'entós s'atopaben fora de les muralles que protexíen la ciudá.
Dedicáu a la reconstrucción de Roma, llogró los recursos económicos por tolos medios al so algame lo que provocó que mientres el so pontificáu floriara la simonía.
Finó'l 27 de xineru de 847.